Geocaching
Marzyliście w dzieciństwie o poszukiwaniu skarbów, niczym bohaterowie powieści Roberta L. Stevensona czy filmów o dzielnym Indianie Jonesie? Jeśli dodatkowo uważacie, że poszukiwanie może być ciekawsze niż sam skarb, to geocaching jest czymś dla was.
Geocaching powstał dokładnie 4 maja 2000 r. Amerykanin Dave Ulmer ukrył tego dnia w lesie wiadro wypełnione różnymi przedmiotami. Jego współrzędne podał na grupie dyskusyjnej użytkowników nawigacji satelitarnej GPS. Ci przez kolejne dni, z wykorzystaniem swoich odbiorników GPS, poszukiwali wiadra i dzielili się swoimi wrażeniami na grupie. Wkrótce w podobny sposób różne pojemniki zaczęli ukrywać inni entuzjaści technologii satelitarnego namierzania obiektów. Niedługo też po raz pierwszy użyto nazwy geocaching.
Wszystko to było możliwe dzięki odkodowaniu, wcześniej zakłócanego przez wojskowych, sygnału wysyłanego przez satelity do odbiorników GPS. System nawigacji satelitarnej GPS został bowiem stworzony przez Departament Obrony Stanów Zjednoczonych. Nic zatem dziwnego, że początkowo miał służyć wyłącznie celom militarnym. Jednak po pomyłkowym zestrzeleniu w 1983 r. nad terytorium b. ZSRR koreańskiego samolotu pasażerskiego uznano, że GPS powinien zostać udostępniony także cywilom. Aż do 2000 r. dla zwykłych użytkowników pozostawał jednak właściwie bezużyteczny, bowiem tzw. degradacja sygnału, zapobiegliwie wprowadzona przez wojsko, ograniczała dokładność określania pozycji do 100 metrów. Po decyzji Billa Clintona o wyłączeniu zakłócania, dokładność systemu wzrosła do 4-12 metrów. Rozpoczęła się nowa era nie tylko dla turystów i podróżników, ale też w wielu innych dziedzinach życia. Szacuje się, że dziś już 6-7 proc. europejskiego PKB (produktu krajowego brutto) zależy od zastosowań nawigacji satelitarnej.
Na tropie przygody
Na czym dziś polega geocaching? Od czasów Dave'a Ulmera główna idea nie zmieniła się. To gra terenowa polegająca na poszukiwaniu, przede wszystkim z użyciem GPS, „skarbów" ukrytych przez jej innych uczestników. „Skarbami" są skrzynki - wodoszczelne pojemniki, zawierające drobne przedmioty oraz dziennik.
Jak zacząć zabawę w geocaching? Na początek musimy wybrać skrzynkę, której będziemy poszukiwać. Bazy skrzynek znajdziemy w serwisach internetowych, takich jak opencaching.pl czy geocaching.pl. Na początku warto wybrać skrzynkę tradycyjną (czyli taką, której położenie jest dokładnie określone) i o niezbyt wysokim poziomie zadań i trudności terenu (określane są one w pięciostopniowej skali). Jeśli wybierzemy skrzynkę, którą niedawno ktoś odnalazł, mamy większą szansę, że nie została jeszcze zniszczona. Warto więc sprawdzić w bazie ostatnie zapisy jej dotyczące.
Przed wyruszeniem na wyprawę, poza zanotowaniem wszystkich szczegółów dotyczących skrzynki, dobrze jest przejrzeć mapę, żeby zapoznać się z terenem. Na wyprawę warto wziąć łopatkę i rękawice, przydać może się też zestaw naprawczy, na wypadek, gdyby skrzynka była uszkodzona (torebki foliowe, ołówek, nowy dziennik), a także jakiś przedmiot na wymianę. Najważniejszym wyposażeniem będzie oczywiście GPS. Możemy kupić oddzielne urządzenie lub - wykorzystując moduł GPS w swoim smartfonie - zainstalować aplikację, która pokazuje nasze położenie, a nierzadko jest także od razu zintegrowana z bazą ukrytych skrzynek. W wyborze odpowiedniej opcji pomogą nam forumowicze w jednym z poświęconych geocachingowi serwisów internetowych.
Las pełen niespodzianek
W internetowych bazach można znaleźć coraz więcej skrzynek ukrywanych w lasach, również przez samych leśników. Jest to bowiem jeszcze jeden sposób na przyciągnięcie turystów do lasów i pokazanie ich piękna. Chcąc znaleźć w bazie takie skrzynki, najlepiej w wyszukiwarce jako ich właściciela, podać "nadleśnictwo". Można też o nie zapytać w siedzibie nadleśnictwa. Każde takie pytanie będzie zachętą dla leśników, by przygotować na swoim terenie tego typu atrakcje dla turystów.
Kilkanaście skrzynek w najciekawszych miejscach swoich lasów ukryli np. leśnicy z Nadleśnictwa Katowice (RDLP Katowice). Opis każdej z nich przybliża przy okazji historię miejsca. Reakcje internautów są entuzjastyczne. Wysoko poprzeczkę zawiesili pracownicy Nadleśnictwa Lidzbark (RDLP Olsztyn). Ich skrytki w formie wyrzeźbionego ptaka zostały umieszczone w koronach drzew, 12-20 metrów nad ziemią. Zdobycie wszystkich, czyli przejście trasy "Tylko dla orłów", to nie lada wyzwanie.
Skrzynka z zagadką
Podczas zabawy w geocaching w lesie trzeba pamiętać o jednej, bardzo ważnej sprawie. Skrzynek nie można zakopywać! Rozkopywanie gruntu, a nawet rozgarnianie ściółki to niszczenie lasów. Jest to wykroczenie karane grzywną. Właśnie ze względu na ochronę lasów, niektóre serwisy internetowe nie pozwalają w swoich bazach na rejestrację skrzynek zakopanych w lesie.
Zgodnie ze zwyczajem, znalazca skrzynki powinien wpisać się w dzienniku, który zwykle jest w niej schowany. Można też wymienić znaleziony w skrzynce przedmiot lub dołożyć własny (zazwyczaj są to drobne zabawki, maskotki). W przypadku niektórych skrzynek celem samym w sobie jest przenoszenie ukrytych w nich przedmiotów z jednej lokalizacji do innej i śledzenie w serwisach internetowych tras, pokonywanych przez fanty. Po powrocie z każdej wyprawy powinniśmy opisać nasze poszukiwania z serwisie, w którym skrzynka była zarejestrowana, nawet jeśli nie udało jej się znaleźć.
Zabawę w poszukiwanie skrzynek można urozmaicać na różne sposoby. Żeby znaleźć skrzynkę multicache, trzeba pokonać etapy, a na każdym z nich otrzymuje się tylko część potrzebnych informacji. Z kolei skrzynka typu quiz wymaga rozwiązania zagadki: może to być łamigłówka, puzzle do ułożenia lub obliczenia. Skrzynki oznaczane są także dodatkowymi parametrami, które określają czego możemy spodziewać się na miejscu. Z pewnością na brak wrażeń nie będziemy narzekać.
Asset Publisher
Życzenia Noworoczene od kolegi Z. Burzyńskiego do których dołącza się cała załoga Nadleśnictwa Brynek
Życzenia Noworoczene od kolegi Z. Burzyńskiego do których dołącza się cała załoga Nadleśnictwa Brynek
Wszystkim chcemy przekazać Życzenia Noworoczne od naszego kolegi Zygmunta Burzyńskiego, który jak sam o sobie mówi z przekąsem, że nie jest naszym starszym kolegą, a tylko trochę wcześniej urodzony niż my.
Do tych życzeń dołącza się cała załoga Nadleśnictwa Brynek.
„Na progu 2021 roku”
Zygmunt Burzyński, „Brynkowiak” - 98 letni emeryt Katowickiej Dyrekcji Lasów Państwowych członek Polskiego Towarzystwa Leśnego, Klubu Sygnalistów, honorowy członek Klubu Wabiarzy
Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi,
Jezus w Betlejem nam się narodził.
Trwa pandemia, są zakazy,
w domach żeśmy pozostali,
abyśmy koronawirusa nie złapali.
Szanowni Państwo, Drodzy Przyjaciele!
Pandemia koronawirusa to sprawiła,
żadnych spotkań,
nasze życie przewróciła,
- wprost na głowie wszystko postawiła.
W domach naszych, w duszy, do Boga się modlimy,
prosząc by wędrując wszedł do naszej leśnej krainy.
Pobłogosławił uczniów, studentów, leśników,
myśliwych, emerytów, sygnalistów i wabiarzy,
- ich przyjaciół i rodziny.
Niechaj Was, Waszych bliskich, Wasze rody
omijają wszelkie troski i choroby.
Pamiętajcie o tradycji i o tych co przed Wami ją tworzyli,
niechaj z Wami się radują i z Wami żyją Wasi pracownicy
i Ci wcześniej urodzeni - dziś nie młodzi emeryci,
oraz Ci młodzi co się jeszcze nie wyszumieli,
Ci po mieczu oraz Ci po kądzieli.
Chciałbym aby wszyscy teraz o tym pamiętali,
że nie będą wiecznie młodzi, zdrowi i ciągle na fali.
Kiedy jest się młodym pełne ideałów są nasze głowy.
Ale czy jest wśród nas kto nie wie który, że jajko staje się mądrzejsze od tej co je zniosła kury?
A gdy jajku ktoś mówi i wzrośnie tego jajka wielka buta, to uwierzy że mądrzejsze jest od kury i koguta.
Niechaj wiec pomyśli jeśli nawet ma dwa żółtka,
że jego droga zawodowa i życiowa także może być już krótka.
Jeśli dobrze pracujesz, więcej niż musisz,
i do tego z pasją - jak wzór dla innych, winniśmy Cię chwalić i Ci przyklasnąć.
Rzecz to wszystkim znana chociaż także niecodzienna i nie zawsze doceniana,
jak w przyrodzie tak i w życiu zmiana czasem jest potrzebna.
Niechaj władze jeśli muszą, zmian kadrowych merytorycznie dokonują,
wtedy podwładni się nie stresują i z pożytkiem dla wszystkich lepiej pracują.
Kiedy w drzewostanie prawidłowo robisz cięcia sanitarne,
to usuwasz najpierw drzewa martwe, chore, pozostawiasz zdrowe,
bo to będą może właśnie te drzewa przyszłościowe.
Chociaż już po Wigilii, w rożnych kulturach i obrzędach trwają jeszcze ciągle Święta.
Przed Nami roku 2020 zakończenie, Sylwester, Nowy 2021 Rok i Trzej Królowie.
Mędrcy Świata – Monarchowie, na razie zamknięte granice,
w swych pałacach pozostańcie, jest pandemia, trwa walka o życie.
Mirrę, kadzidło i wasze złoto
za rok przyjmiemy z ochotą,
wtedy gdy do nas przyjedziecie
może już w czystej Wiśle swe wielbłądy napoicie.
Nie karnawał i zabawy lecz pandemia i termin szczepień mamy teraz w głowie,
czas zadumy, spokoju i własnego z życiem swoim jego rozliczenia.
Pokory, życzliwości, i ludzkiego wzajemnego przebaczenia,
urazy do bliźnich w swojej duszy na wiek wieków nie chowajmy,
rękę do przebaczenia i zgody pierwsi wyciągajmy.
Każdy z nas w życiu mniej lub więcej zgrzeszył i nie jest bez żadnej winy.
Gdy bliźnim wybaczymy, Bóg także nam wybaczy, zmaże nasze winy.
Pochylić się nad nami Boże chciej,
spokój i wiarę w nasze dusze wlej.
Bo spokoju, miru wszystkim nam potrzeba,
jak głodnemu biedakowi kawałeczka chleba.
Złośliwości, waśnie i konflikty na bok już odłóżmy,
restrykcjom i zarządzeniom bądźmy więc posłuszni.
Tym, którzy Nas leczą i ratują nasze życie nie przeszkadzajmy,
własnego i bliźnich życia nie narażajmy,
o starszych poprzednikach nie zapominajmy.
Egoistom Bóg powie, grożąc swoim wielkim palcem:
„Nie kpij byś nie poległ w tej niebezpiecznej i nierównej walce”.
Choć jesteście różnych opcji i różnicie się też wiekiem,
bądź dla wszystkich, Przyjacielu, życzliwym, mądrym bądź człowiekiem.
Krytykować i potępiać wszyscy wszystkich chcemy,
lecz doradzić nie umiemy.
Jeśli pomysł lepszy antykoronawirusowy masz w swojej głowie
jadąc ze skargami do Brukseli,
podziel się z innymi uczonymi w całej Europie.
Jest czas trudny, czas pandemii i do tego zima,
każdy zdrowy i żywy do Świąt Wielkanocnych niech wytrzyma.
Niepotrzebne nam są manifestacje
i miejsc uświęconych wiarą i tradycją profanacje,
ani też inne zadymy,
żyjmy w spokoju z szacunkiem i tolerancją dla innych.
W wierszyku „Na straganie w dzień targowy” Brzechwa uczył dzieci zgody:
po co nam te kłótnie, spory głupie i tak skończymy wszyscy w zupie (warzyw spory).
Za dni kilkanaście, w styczniu jeśli Bóg pozwoli już rozpocznę mego życia 99 wiosnę,
chociaż teraz coraz trudniej jest mi oddychać i funkcjonować,
w myślach wyobraźni chciałbym z Wami przyjaciele kiedyś razem się spotkać.
Za miesięcy kilka, może latem usiądziemy razem
gdzieś w kolibie czy też innej chacie,
powspominamy pośpiewamy, pobiesiadujemy
a Wy przyjaciele tam wszyscy zagracie.
O tych co przed nami wcześniej z tego świata już odeszli
wspomnimy w modlitwie i w naszej dla nich pieśni.
Teraz będąc w przymusowej, ogólnonarodowej izolacji,
szanujmy ratujących nas i nasze życie w tej trudnej sytuacji.
Stosujmy się do rygorów oraz zaleceń i ich przestrzegajmy,
miejmy rozum i tym którzy za nas myślą i ratują nie przeszkadzajmy.
Przyjaciele jeszcze trochę pocierpimy,
potem ręce sobie podamy i się uściśniemy,
żadnych uraz, do rzetelnej pracy się weźmiemy
i gospodarkę odbudowywać będziemy.
Ale w wielkiej światowej trwodze i bojaźni,
nie zapominajmy też o naszej przyjaźni.
Jak nas w domu, chociaż przedwojennej podstawowej szkole nauczali,
starszym pomagać, szanować, o nich pamiętać nie tylko na jakiejś gali.
W czasie wojny światowej ja i moje pokolenie się cieszyło,
że po kolejnym dniu na świecie jeszcze żyło.
Okupanci niemieccy i sowieccy kościoły dewastowali, szkoły pozamykali,
aresztowanych nauczycieli, księży, leśników, inteligencję w obozach i gułagach mordowali.
Żadnych szkół, nabożeństw, sakramentów dla nas wtedy, ani zabaw nie było.
Jak nas w dzieciństwie nauczono, dorosły i każde dziecko bez Kościoła, w duszy do Boga się modliło,
za każdy dzień życia prośby i dzięki zanosiło.
Nie było też niedzieli z palmami ani Wielkanocy i Święconego,
bo zresztą nie miał kto poświęcić i nie było czego.
Ogólnie nie było Wigilii i świąt Bożego Narodzenia, Sylwestra czy też roku zakończenia.
Gospodarkę naszą, nasz majątek narodowy Niemcy i Sowieci porozkradali,
bez żadnych apeli czy nakazów myśmy po wojnie Polskę odbudowywali,
Niech więc przyjaciele nie pomstują i nie narzekają,
bo nikogo dziś nie aresztują ani do nikogo nie strzelają.
Jeśli Bóg pozwoli może za kilka miesięcy razem się spotkamy,
bo przecież dla nas i potomnych tyle dobrego do zrobienia jeszcze mamy.
Niechaj władze nasze lasami i łowiectwem oraz ich nauczaniem mądrze zarządzają –
wszak przyszłość narodu i nasz majątek narodowy w swoich rękach mają.
Chociaż wiekiem i stanem zdrowia przymuszony jestem do domowej kwarantanny,
staram się coś robić i snuć na przyszłość różne plany.
Do lekarskich zaleceń codziennie rzetelnie się stosuję,
ale w mojej już prawie, za dni kilka, 99 wiośnie życia jak przed rokiem nie funkcjonuję,
może dochodzę teraz właśnie do progu starości.
Choć nie jestem żadnym celebrytą, ani vipem,
tylko 98 letnim Katowickiej Dyrekcji Lasów emerytem,
wszystkim ludziom następcom rajskiego Adama i Ewy,
najlepsze życzenia świąteczne i noworoczne złożyć się należy.
Szczęść Wam Boże i Darz Bór,
Grają sygnaliści i śpiewa leśnych ptasząt licznych chór.
Niechaj lepsze, dobre wiatry nam zawieją,
patrzmy w przyszłość z wielką wiarą i nadzieją.
Niech najbliżsi Was wspierają, dzieci, wnuki i przodkowie Wasi
niech Wam radość dają.
Święty Gwalbert, Eustachy, Hubert i Franciszek
niech zasiądą potem z Wami razem do łowieckiej - leśnej misy.
Po pandemii i chorobach po szczepieniu, jeśli na to Bóg pozwoli
założę klub tych wcześniej urodzonych.
Tych do 95 lat będzie obowiązywał
kandydacki roczny staż.
Z hymnem na ustach myśmy przyszłością narodu,
przygotuj się do niej przyjacielu już za młodu.
Choć żadnych odznaczeń i uprawnień nie nabyłem i jestem ciągle w wieku długowieczności dochodząc teraz dość szybko do progu starości
– przesyłam wszystkim Przyjaciołom, ale także naszym przeciwnikom ogrom serdeczności i życzliwości.
Niechaj wszyscy żywi, zdrowi czas pandemii przeżyją, razem do pracy się wezmą, rękawy zawiną.
Szczęść Boże, Darz Bór!
Dziękuje za cierpliwość, wyrozumiałość i krytykę.
Sosnowiec, grudzień 2020
Zygmunt Burzyński (kontakt tel. 660 662 866)
