Nordic walking
Nordic walking to prawdziwy fenomen, jeden z najpopularniejszych sportów w Polsce i Europie, młodszy niż większość osób go uprawiających.
Za praojców nordic walkingu można uznać fińskich narciarzy, którzy w latach 30. XX w. włączyli spacery z kijkami narciarskimi do swojego letniego treningowego. Ale historia sportu, którą znamy dziś, jest o wiele krótsza.
Tak się zaczęło
W 1988 r. Amerykanin Tom Rutlin nieco przerobił zwykłe zjazdowe kijki narciarskie i zaczął promować marsz z nimi, jako oddzielną formę aktywności: exerstrider. Prawie w tym samym czasie Fin Marko Kantaneva wręczył podczas letnich przygotowań kijki narciarskie swoim uczniom trenującym biegi narciarskie. Na podstawie obserwacji młodych zawodników oraz badań przeprowadzonych później w Finnish Sports Institute w Vierumäki, Kantaneva napisał pracę magisterską poświęconą sauvakävely, czyli „chodzeniu z kijami". Nazwa nordic walking powstała 1997 r., kiedy fińska firma Exel postanowiła wykorzystać pomysł Kantanevy i wypuściła na rynek pierwsze kije specjalnie zaprojektowane do chodzenia. Tak rozpoczęła się ekspansja jednej z najszybciej zdobywających popularność form aktywności.
Nordic walking był skazany na sukces. Jest idealną dyscypliną w czasach, kiedy tak popularny jest trend active ageing, czyli aktywności osób starszych. Ci, którzy nie czują się na siłach, żeby biegać, jeździć na rowerze czy pływać, zawsze mogą chwycić za kije – bo to zbawienie, dla osób, mających problem nawet ze zwykłym poruszaniem się. Z tego powodu do nordic walkingu przylgnęła nawet opinia trochę niepoważnego „sportu dla emerytów". To błąd. W Skandynawii uprawiają go dosłownie wszyscy, a w Findlandii został nawet włączony do programu wychowania fizycznego w szkołach. Pamiętajmy, nordic walking powstał jako element treningu narciarzy biegowych. Kto widział zdjęcie Norweżki Marit Bjoergen, wie, że ten sport uprawiają twardziele. Nordic walking wykorzystuje oczywiście w swoich treningach także Justyna Kowalczyk.
O co w tym chodzi?
Po co nam w ogóle potrzebne te kije? Czym różni się to od normalnego spaceru? Okazuje się, że podczas zwykłego marszu wykorzystujemy zaledwie 40 proc. naszych mięśni. Ruchy wykonywane podczas marszu z kijami angażują prawie 90 proc. mięśni. A więc nordic walking dużo intensywniej wzmacnia nasze ciało. Przy tym, dzięki kijkom, działają na nie mniejsze obciążenia. Taka aktywność jest więc bezpieczniejsza dla osób otyłych lub z problemami ze stawami kolanowymi. Kijki wymuszają też bardziej wyprostowana sylwetkę i poprawiają stabilność na nierównym terenie.
Uprawianie tego sportu przez godzinę pozwala spalić 400-700 kalorii, czyli o 20-40 proc. więcej niż podczas zwykłego spaceru. Mocniej pracują także płuca – o 20-60 proc. niż w czasie marszu.
Takie efekty osiągniemy oczywiście tylko wtedy, jeśli będziemy stosować odpowiednią technikę marszu. Najpierw zakładamy na ręce paski kijków, tak, by nie były zbyt luźne. Później swobodnie opuszczamy ręce wzdłuż tułowia i ciągniemy kije. Marsz zaczynamy naturalnie, wahadłowo poruszając rękami. Kiedy ramię jest w górze, chwytamy rękojeść kija i cofamy ramię wywierając delikatny nacisk. Kiedy ramię będzie na wysokości biodra, puszczamy rękojeść i znów unosimy ramię, ciągnąc kij. Kiedy wypadniemy z rytmu najlepiej wznowić marsz od ciągnięcia kijów. Kiedy nie jesteśmy pewni swojej techniki, powinniśmy poprosić o konsultacje trenera. To niewielki wydatek, dzięki któremu nasz wysiłek będzie efektywny.
Zapraszamy do lasu
Las jest wydaje się naturalnym środowiskiem dla uprawiania nordic walking. Miękkie leśne ścieżki amortyzują wstrząsy, dzięki czemu spacer po nich jest mniej obciążający stawy niż po chodniku czy asfalcie. Zaletą jest także ich nierówność – dzięki temu nasze mięśnie i stawy pracują w większym zakresie. No i to czyste leśne powietrze…
Nie dziwi więc, że, szczególnie w czasie wakacji, w niektórych lasach można spotkać więcej osób spacerujących z kijami niż bez. Leśnicy już dawno zauważyli, że, stawiając na nordic walking, przyciągną do lasów więcej turystów, więc tworzą kolejne ścieżki do uprawiania tego sportu oraz organizują imprezy dla jego miłośników. Dziś trudniej znaleźć nadleśnictwo, gdzie nie ma specjalnej trasy, niż takie, gdzie one są. Wiele, jeśli nie większość, oznakowana jest tablicami zgodnymi z ogólnoeuropejskimi standardami nordic walking. Na tablicach znajdują się mapy oraz wskazówki dotyczące techniki, doboru sprzętu i walorów zdrowotnych tego sportu. Informacje na temat tras i planowanych imprez można znaleźć na stronach internetowych Lasów Państwowych, regionalnych dyrekcji, nadleśnictw oraz w serwisie Czaswlas.pl.
Asset Publisher
Życzenia Noworoczene od kolegi Z. Burzyńskiego do których dołącza się cała załoga Nadleśnictwa Brynek
Życzenia Noworoczene od kolegi Z. Burzyńskiego do których dołącza się cała załoga Nadleśnictwa Brynek
Wszystkim chcemy przekazać Życzenia Noworoczne od naszego kolegi Zygmunta Burzyńskiego, który jak sam o sobie mówi z przekąsem, że nie jest naszym starszym kolegą, a tylko trochę wcześniej urodzony niż my.
Do tych życzeń dołącza się cała załoga Nadleśnictwa Brynek.
„Na progu 2021 roku”
Zygmunt Burzyński, „Brynkowiak” - 98 letni emeryt Katowickiej Dyrekcji Lasów Państwowych członek Polskiego Towarzystwa Leśnego, Klubu Sygnalistów, honorowy członek Klubu Wabiarzy
Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi,
Jezus w Betlejem nam się narodził.
Trwa pandemia, są zakazy,
w domach żeśmy pozostali,
abyśmy koronawirusa nie złapali.
Szanowni Państwo, Drodzy Przyjaciele!
Pandemia koronawirusa to sprawiła,
żadnych spotkań,
nasze życie przewróciła,
- wprost na głowie wszystko postawiła.
W domach naszych, w duszy, do Boga się modlimy,
prosząc by wędrując wszedł do naszej leśnej krainy.
Pobłogosławił uczniów, studentów, leśników,
myśliwych, emerytów, sygnalistów i wabiarzy,
- ich przyjaciół i rodziny.
Niechaj Was, Waszych bliskich, Wasze rody
omijają wszelkie troski i choroby.
Pamiętajcie o tradycji i o tych co przed Wami ją tworzyli,
niechaj z Wami się radują i z Wami żyją Wasi pracownicy
i Ci wcześniej urodzeni - dziś nie młodzi emeryci,
oraz Ci młodzi co się jeszcze nie wyszumieli,
Ci po mieczu oraz Ci po kądzieli.
Chciałbym aby wszyscy teraz o tym pamiętali,
że nie będą wiecznie młodzi, zdrowi i ciągle na fali.
Kiedy jest się młodym pełne ideałów są nasze głowy.
Ale czy jest wśród nas kto nie wie który, że jajko staje się mądrzejsze od tej co je zniosła kury?
A gdy jajku ktoś mówi i wzrośnie tego jajka wielka buta, to uwierzy że mądrzejsze jest od kury i koguta.
Niechaj wiec pomyśli jeśli nawet ma dwa żółtka,
że jego droga zawodowa i życiowa także może być już krótka.
Jeśli dobrze pracujesz, więcej niż musisz,
i do tego z pasją - jak wzór dla innych, winniśmy Cię chwalić i Ci przyklasnąć.
Rzecz to wszystkim znana chociaż także niecodzienna i nie zawsze doceniana,
jak w przyrodzie tak i w życiu zmiana czasem jest potrzebna.
Niechaj władze jeśli muszą, zmian kadrowych merytorycznie dokonują,
wtedy podwładni się nie stresują i z pożytkiem dla wszystkich lepiej pracują.
Kiedy w drzewostanie prawidłowo robisz cięcia sanitarne,
to usuwasz najpierw drzewa martwe, chore, pozostawiasz zdrowe,
bo to będą może właśnie te drzewa przyszłościowe.
Chociaż już po Wigilii, w rożnych kulturach i obrzędach trwają jeszcze ciągle Święta.
Przed Nami roku 2020 zakończenie, Sylwester, Nowy 2021 Rok i Trzej Królowie.
Mędrcy Świata – Monarchowie, na razie zamknięte granice,
w swych pałacach pozostańcie, jest pandemia, trwa walka o życie.
Mirrę, kadzidło i wasze złoto
za rok przyjmiemy z ochotą,
wtedy gdy do nas przyjedziecie
może już w czystej Wiśle swe wielbłądy napoicie.
Nie karnawał i zabawy lecz pandemia i termin szczepień mamy teraz w głowie,
czas zadumy, spokoju i własnego z życiem swoim jego rozliczenia.
Pokory, życzliwości, i ludzkiego wzajemnego przebaczenia,
urazy do bliźnich w swojej duszy na wiek wieków nie chowajmy,
rękę do przebaczenia i zgody pierwsi wyciągajmy.
Każdy z nas w życiu mniej lub więcej zgrzeszył i nie jest bez żadnej winy.
Gdy bliźnim wybaczymy, Bóg także nam wybaczy, zmaże nasze winy.
Pochylić się nad nami Boże chciej,
spokój i wiarę w nasze dusze wlej.
Bo spokoju, miru wszystkim nam potrzeba,
jak głodnemu biedakowi kawałeczka chleba.
Złośliwości, waśnie i konflikty na bok już odłóżmy,
restrykcjom i zarządzeniom bądźmy więc posłuszni.
Tym, którzy Nas leczą i ratują nasze życie nie przeszkadzajmy,
własnego i bliźnich życia nie narażajmy,
o starszych poprzednikach nie zapominajmy.
Egoistom Bóg powie, grożąc swoim wielkim palcem:
„Nie kpij byś nie poległ w tej niebezpiecznej i nierównej walce”.
Choć jesteście różnych opcji i różnicie się też wiekiem,
bądź dla wszystkich, Przyjacielu, życzliwym, mądrym bądź człowiekiem.
Krytykować i potępiać wszyscy wszystkich chcemy,
lecz doradzić nie umiemy.
Jeśli pomysł lepszy antykoronawirusowy masz w swojej głowie
jadąc ze skargami do Brukseli,
podziel się z innymi uczonymi w całej Europie.
Jest czas trudny, czas pandemii i do tego zima,
każdy zdrowy i żywy do Świąt Wielkanocnych niech wytrzyma.
Niepotrzebne nam są manifestacje
i miejsc uświęconych wiarą i tradycją profanacje,
ani też inne zadymy,
żyjmy w spokoju z szacunkiem i tolerancją dla innych.
W wierszyku „Na straganie w dzień targowy” Brzechwa uczył dzieci zgody:
po co nam te kłótnie, spory głupie i tak skończymy wszyscy w zupie (warzyw spory).
Za dni kilkanaście, w styczniu jeśli Bóg pozwoli już rozpocznę mego życia 99 wiosnę,
chociaż teraz coraz trudniej jest mi oddychać i funkcjonować,
w myślach wyobraźni chciałbym z Wami przyjaciele kiedyś razem się spotkać.
Za miesięcy kilka, może latem usiądziemy razem
gdzieś w kolibie czy też innej chacie,
powspominamy pośpiewamy, pobiesiadujemy
a Wy przyjaciele tam wszyscy zagracie.
O tych co przed nami wcześniej z tego świata już odeszli
wspomnimy w modlitwie i w naszej dla nich pieśni.
Teraz będąc w przymusowej, ogólnonarodowej izolacji,
szanujmy ratujących nas i nasze życie w tej trudnej sytuacji.
Stosujmy się do rygorów oraz zaleceń i ich przestrzegajmy,
miejmy rozum i tym którzy za nas myślą i ratują nie przeszkadzajmy.
Przyjaciele jeszcze trochę pocierpimy,
potem ręce sobie podamy i się uściśniemy,
żadnych uraz, do rzetelnej pracy się weźmiemy
i gospodarkę odbudowywać będziemy.
Ale w wielkiej światowej trwodze i bojaźni,
nie zapominajmy też o naszej przyjaźni.
Jak nas w domu, chociaż przedwojennej podstawowej szkole nauczali,
starszym pomagać, szanować, o nich pamiętać nie tylko na jakiejś gali.
W czasie wojny światowej ja i moje pokolenie się cieszyło,
że po kolejnym dniu na świecie jeszcze żyło.
Okupanci niemieccy i sowieccy kościoły dewastowali, szkoły pozamykali,
aresztowanych nauczycieli, księży, leśników, inteligencję w obozach i gułagach mordowali.
Żadnych szkół, nabożeństw, sakramentów dla nas wtedy, ani zabaw nie było.
Jak nas w dzieciństwie nauczono, dorosły i każde dziecko bez Kościoła, w duszy do Boga się modliło,
za każdy dzień życia prośby i dzięki zanosiło.
Nie było też niedzieli z palmami ani Wielkanocy i Święconego,
bo zresztą nie miał kto poświęcić i nie było czego.
Ogólnie nie było Wigilii i świąt Bożego Narodzenia, Sylwestra czy też roku zakończenia.
Gospodarkę naszą, nasz majątek narodowy Niemcy i Sowieci porozkradali,
bez żadnych apeli czy nakazów myśmy po wojnie Polskę odbudowywali,
Niech więc przyjaciele nie pomstują i nie narzekają,
bo nikogo dziś nie aresztują ani do nikogo nie strzelają.
Jeśli Bóg pozwoli może za kilka miesięcy razem się spotkamy,
bo przecież dla nas i potomnych tyle dobrego do zrobienia jeszcze mamy.
Niechaj władze nasze lasami i łowiectwem oraz ich nauczaniem mądrze zarządzają –
wszak przyszłość narodu i nasz majątek narodowy w swoich rękach mają.
Chociaż wiekiem i stanem zdrowia przymuszony jestem do domowej kwarantanny,
staram się coś robić i snuć na przyszłość różne plany.
Do lekarskich zaleceń codziennie rzetelnie się stosuję,
ale w mojej już prawie, za dni kilka, 99 wiośnie życia jak przed rokiem nie funkcjonuję,
może dochodzę teraz właśnie do progu starości.
Choć nie jestem żadnym celebrytą, ani vipem,
tylko 98 letnim Katowickiej Dyrekcji Lasów emerytem,
wszystkim ludziom następcom rajskiego Adama i Ewy,
najlepsze życzenia świąteczne i noworoczne złożyć się należy.
Szczęść Wam Boże i Darz Bór,
Grają sygnaliści i śpiewa leśnych ptasząt licznych chór.
Niechaj lepsze, dobre wiatry nam zawieją,
patrzmy w przyszłość z wielką wiarą i nadzieją.
Niech najbliżsi Was wspierają, dzieci, wnuki i przodkowie Wasi
niech Wam radość dają.
Święty Gwalbert, Eustachy, Hubert i Franciszek
niech zasiądą potem z Wami razem do łowieckiej - leśnej misy.
Po pandemii i chorobach po szczepieniu, jeśli na to Bóg pozwoli
założę klub tych wcześniej urodzonych.
Tych do 95 lat będzie obowiązywał
kandydacki roczny staż.
Z hymnem na ustach myśmy przyszłością narodu,
przygotuj się do niej przyjacielu już za młodu.
Choć żadnych odznaczeń i uprawnień nie nabyłem i jestem ciągle w wieku długowieczności dochodząc teraz dość szybko do progu starości
– przesyłam wszystkim Przyjaciołom, ale także naszym przeciwnikom ogrom serdeczności i życzliwości.
Niechaj wszyscy żywi, zdrowi czas pandemii przeżyją, razem do pracy się wezmą, rękawy zawiną.
Szczęść Boże, Darz Bór!
Dziękuje za cierpliwość, wyrozumiałość i krytykę.
Sosnowiec, grudzień 2020
Zygmunt Burzyński (kontakt tel. 660 662 866)
