Polnische Wälder
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Polen gehört in Bezug auf die Waldfläche zur europäischen Spitze. Diese nimmt mit 9,1 Mio. ha 29,2 % der Gesamtfläche ein. Die Mehrheit der Wälder sind Staatseigentum, das durch den Staatsforstbetrieb „Lasy Państwowe" („Staatsforste") (PGL LP) verwaltet wird.
In Polen gibt es immer mehr Wälder. Der Waldanteil ist von 21 % im Jahre 1945 auf 29,2 % heute gestiegen. Zwischen den Jahren 1995 und 2011 ist die Waldfläche um 388 Tausend Hektar gestiegen. Die Grundlage für die Aufforstung bildet das „Nationale Waldmehrungsprogramm", nach dem der Waldanteil im Jahre 2020 30% und im Jahre 2050 33% betragen soll. Die polnischen Wälder sind reich an Pflanzen, Tieren und Pilzen. Insgesamt leben 65% aller Tiere im Wald.
Die Wälder wachsen in unserem Land auf den schwächsten Böden, hauptsächlich im Zusammenhang mit der Entwicklung der Landwirtschaft in den vergangenen Jahrhunderten. Dies beeinflusst die Verteilung der Waldstandorte in Polen. Über 55% der Wälder sind Nadelwälder. Den Rest bilden Laubwälder, meistens Laubmischwälder. Einen kleinen Anteil der Laubwälder nehmen mit etwas mehr als 3% Erlenbruchwälder und Auwälder ein.
In den Jahren 1945-2011 hat sich der Flächenanteil der Laubwälder im Gebiet des PGL LP von 13 auf über 28,2% vergrößert.
In Flachland- und Hochlandgebieten überwiegt die Kiefer. Sie wächst auf 64,3% der Waldfläche vom PGL LP und auf 57,7% der privaten und kommunalen Wälder. Im Gebirge dominiert die Fichte (im Westen) bzw. die Fichte und die Buche (im Osten). Die Dominanz der Kiefer ergibt sich aus der Art der Forstwirtschaft in der Vergangenheit. Die einstigen Monokulturen hingen mit dem hohen industriellen Bedarf an Holz. Es hat sich jedoch herausgestellt, dass solche Wälder gegen klimatische Faktoren weniger resistent sind und auch von Schädlingen leichter angegriffen werden können.
Der Anteil anderer Baumarten, hauptsächlich der Laubbaumarten, in den polnischen Wäldern steigt kontinuierlich. Die Forstleute gehen weg von Monokulturen und passen den Baumbestand an die natürlichen Standortbedingungen an. Dank diesen Maßnahmen konnte der Flächenanteil der Laubwälder im Gebiet des PGL LP von 13 % auf über 28,2 % ansteigen. Immer häufiger gibt es Eichen, Eschen, Spitzahorne, Bergahorne, Ulmen sowie Birken, Buchen, Erlen, Pappeln, Hainbuchen, Espen, Linden und Weiden.
In unseren Wäldern kommen meistens Baumbestände in Altersklassen zwischen 40 und 80 Jahren. Das durchschnittliche Alter beträgt 60 Jahre. Es gibt immer mehr große Bäume, die über 80 Jahre alt sind. Seit dem Ende des 2. Weltkrieges ist der Flächenanteil solcher Altbäume von 0.9 Mio. ha auf fast 1,85 Mio. ha gestiegen.
Asset Publisher
Jak dokarmiać ptaki zimą?
Jak dokarmiać ptaki zimą?
fot. A. Ciężarek. Karmik przy biurze Nadleśnictwa
fot. A. Ciężarek. "ptasia pyza"
Właśnie spadł pierwszy śnieg – to doskonały moment,żeby opowiedzieć szerzej o dokarmianiu.
Pracownicy naszego Nadleśnictwa, jak co roku, opowiadają o tym dzieciom odwiedzającym naszą ścieżkę przyrodniczą. Dajemy też dobry przykład – nasi leśnicy już dzisiaj mają w pogotowiu ptasie przysmaki. Tym z państwa, którzy zastanawiają się nad dołączeniem do grona przyjaciół ptaków, przypominamy podstawowe zasady.
Dobra lokalizacja to podstawa!
Decydując się pomóc skrzydlatym przyjaciołom w przetrwaniu zimy pamiętajmy o tym, żeby umieścić karmik w miejscu, gdzie nie dostaną się do niego drapieżniki. Najlepiej, żeby było osłonięte od wiatru i zaciszne, ale o konstrukcji umożliwiającej ucieczkę w razie zagrożenia. Dobrze, jeśli w pobliżu są gęste krzewy dające schronienie. Pamiętajmy także, że karmik należy regularnie czyścić aby nie dopuścić do rozprzestrzeniania się ptasich chorób. Pomaga w tym zamontowanie tacki lub zdejmowanej podłogi.
Jeśli nie używamy karmika, wykładajmy jedzenie zawsze w tym samym miejscu. Ptaki szybko się nauczą, gdzie znajduje się stołówka
Karmić, ale kiedy?
Dziko żyjące zwierzęta powinny zdobywać pokarm samodzielnie. Kiedy warunki atmosferyczne pozwalają na naturalny żer, dokarmianie ptaków może być dla nich niekorzystne. Zbyt wczesne rozpoczęcie dokarmiania zaburza wędrówki łabędzi i kaczek, które mają później problemy z przetrwaniem zimy. Tak więc zaczynamy, kiedy pokrywa śnieżna uniemożliwia żerowanie. Robimy to regularnie, początkowo w małych porcjach, żeby pokarm się nie zepsuł. Przyzwyczajenie do stałego miejsca, w którym nagle przestaje się pojawiać pożywienie może być dla ptaków zgubne. Poszukiwania na mrozie pochłaniają cenną energię.
No i czym dokarmiać?
Do karmienia używajmy tylko naturalnych produktów, nie przetworzonych przez człowieka!
Dla wielu ptaków przysmakiem jest tłuszcz zwierzęcy (słonina lub łój), a także zalane roztopionym tłuszczem nasiona i orzechy - tzw. ptasie pyzy, które można kupić w sklepie zoologicznym lub przygotować samodzielnie
Pieczywo czy resztki z obiadu to nienajlepszy pomysł na dokarmianie ptaków. Ptakom nie wolno podawać soli (solona słonina, orzeszki). Niebezpieczne są także produkty zepsute lub spleśniałe czy namoczony i zamarznięty chleb. Nie podajemy także pęczaku i innych produktów pęczniejących w przewodzie pokarmowm. Głodne ptaki zjedzą wszystko, ale skutki mogą być dla nich tragiczne.
Zimowa stołówka przyciąga różne gatunki, dlatego trudno określić uniwersalną karmę. Najlepiej podać nasiona słonecznika (łuskane lub w łupinach), konopie czy zboża.
Zachęcamy do świadomego dokarmiania. Pomagajmy naturze mądrze i odpowiedzialnie.
