Rezerwat segiet

Na terenie naszego nadleśnictwa znajduje się jeden rezerwat częściowy.

Rezerwat przyrody „Segiet” został powołany w dniu 27 kwietnia 1953 roku Zarządzeniem Ministra Leśnictwa, które opublikowano 12 maja 1953 roku i od tego dnia rezerwat zaczął formalnie istnieć. Rezerwat objęty jest ochroną czynną. Celem utworzenia rezerwatu było zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i społecznych fragmentu naturalnego lasu bukowego z domieszką świerka i sosny.

Powierzchnia rezerwatu do 2023 roku wynosiła 24,54 ha, a jego otuliny 81,31 ha. Zgodnie z Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Katowicach z dnia 11 stycznia 2023 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Segiet” powiększono jego powierzchnię do 92,29 ha oraz otulinę do 142,14 ha.
 

Pierwsze działania dążące do objęcia ochroną tego terenu rozpoczęły się już na początku XX w., jednak okres I wojny światowej przerwał te starania. Do pomysłu powrócono w okresie międzywojennym. W czasie II wojny światowej niemieccy uczeni rozpoczęli badania i prace nad utworzeniem rezerwatu, dzięki temu w 1942 roku objęto ochroną  jako obszar chronionego krajobrazu część Lasu Segieckiego, a następnie w 1953 roku powstał rezerwat przyrody „Segiet”.
 

Rezerwat charakteryzuje dobrze zachowany 155 – 190 letni drzewostan bukowy, w którym drzewa osiągają wysokość 35- 40 m. Wśród roślinności rezerwatu można rozróżnić trzy zespoły leśne: kwaśną buczynę niżową, ciepłolubną buczynę storczykową oraz żyzną buczynę karpacką.

Wśród szaty roślinnej rezerwatu zinwentaryzowano około 125 gatunków roślin naczyniowych i 40 mszaków. Szczególnie cenne są występujące i objęte ochroną ścisłą gatunki tj.: lilia złotogłów oraz buławnik mieczolistny. Rośliny objęte ochroną częściową występujące w rezerwacie to m.in. tojad dzióbaty, orlik pospolity, wawrzynek wilczełyko, śnieżyczka przebiśnieg oraz kruszczyk szerokolistny.     

Na terenie rezerwatu występują takie płazy jak: traszka grzebieniasta, żaba jeziorkowa, żaba trawna i ropucha szara oraz gady: jaszczurka żyworodna, padalec i żmija zygzakowata. Występuje także wiele gatunków ptaków i ssaków.
Na szczególną uwagę zasługują jednak nieczynne wyrobiska, znajdujące się pod rezerwatem w których zlokalizowane jest największe śląskie zimowisko nietoperzy. Gatunki jakie można wyróżnić to m.in. nocek duży, gacek brunatny, nocek rudy, nocek Brandta, nocek wąsatek, nocek Natterera, nocek orzęsiony, mroczek późny, gacek szary i nocek Bechsteina. W celu ochrony tych gatunków te podziemne labirynty zostały włączone do sieci Natura 2000 jako Podziemia Tarnogórsko-Bytomskie.

Oprócz ochrony i zachowania walorów przyrodniczych, drugim ważnym celem rezerwatu jest potrzeba zachowania walorów kulturowych.  Na terenie rezerwatu można odnaleźć wiele śladów długotrwałych przekształceń związanych z działalnością człowieka, dawne wyrobiska górnicze rudy żelaza, galmanu, galeny i srebra pozyskiwanych metodą odkrywkową. Liczne zapadliska, wykroty, głębokie leje (warpie), rumosz skalny, wały skały płonnej, usypiska i wystające z gruntu skały dolomitowe tworzą szczególny, unikatowy krajobraz.   


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Kurs drwala - operatora pilarek i wykaszarek

Kurs drwala - operatora pilarek i wykaszarek

   W miesiącach październiku i listopadzie przeprowadzany był Kurs drwala - operatora pilarek i wykaszarek organizowany przez Nadleśnictwo Brynek dla uczniów klas trzecich Zespołu Szkół Leśnych i Ekologicznych im. Stanisława Morawskiego w Brynku (TL).

 

Kurs przebiegał zgodnie przepisami z obowiązującymi w PGL LP: Zarządzeniem Dyrektora Generalnego LP nr 41 z 1998 r. oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 24.08.2006 r. w sprawie BHP przy wykonywaniu podstawowych prac z zakresu gospodarki leśnej.

 

Kolejna edycja kursu to element doskonałej współpracy Technikum Leśnego z Nadleśnictwem Brynek – cyklicznym organizatorem szkoleń oraz Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Katowicach, dzięki której delegowano egzaminatora Pana Wojciecha Jaronia.

 

Poprzedzające wyjście w teren zajęcia teoretyczne, prowadzone przez doświadczoną kadrę instruktorską, przygotowały młodych ludzi do zdobywania umiejętności praktycznych na zrębie.

 

Zajęcia terenowe w ramach kursu przeprowadzono w dwóch turnusach 10-cio dniowych młodzież miała okazję nabywać wiedzę teoretyczną, praktyczną i doświadczenie w pracy ze sprzętem.

 

W ramach kursu przeszkolono 50 uczestników, którzy potwierdzili swe umiejętności pozytywnie zaliczając egzaminy: teoretyczny i praktyczny.

 

Egzaminator Pan Wojciech Jaroń delegowany z ramienia Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Katowicach tak ocenia przygotowanie młodzieży i przydatność zdobytych przez uczniów kwalifikacji:

 

Ja też jestem absolwentem Technikum Leśnego w Brynku i 30 lat temu zdawałem taki sam egzamin. Dlatego z wielką przyjemnością przyjmuję zaproszenie mogąc spędzić z młodzieżą kilka godzin w lesie. Kurs na drwala-operatora pilarki  to obustronna korzyść dla uczniów oraz dla Lasów Państwowych i bardzo dobrze, że pomimo kosztów jest w programie praktyk zawodowych. Często dla rozluźnienia atmosfery przed ścinką drzewa pytam uczniów o plany zawodowe, zainteresowania i spora ich część wiąże swoją przyszłość z zawodem leśnika. Zdobycie uprawnień drwala-operatora pilarki polega na zaliczeniu egzaminu teoretycznego (testu), który daje przepustkę do egzaminu praktycznego polegającym na ścięciu drzewa. Na kierunku obalania uczeń wbija palik w odległości 10-15 metrów i umownie zasada jest taka, że jeśli drzewo zostanie obalone w odległości ponad metr na prawo lub lewo od palika to mamy zawieszenie. Ponadto oceniane są wszystkie parametry wykonania rzazów na pniaku, z jednym wyjątkiem: przecięta zawiasa jest równoznaczna z niezaliczeniem egzaminu praktycznego. Jeśli kandydatowi na pilarza nie uda się za pierwszym razem to dostaje jeszcze jedną szansę na poprawkę. Takie kryteria ocenne mamy przyjęte już od wielu lat, zarówno w Brynku jak i w sąsiednich Tułowicach. Świadomość bezpiecznej pracy  przy pozyskaniu drewna jest ważna, zarówno na stanowisku pilarza jak również terenowej służby leśnej. Duża ilość wypadków w ostatnich latach pokazuje, że na powierzchni roboczej przeznaczonej do ścinki i zrywki drewna występuje wiele zagrożeń. Statystyka pokazuje, że wypadkom ciężkim i śmiertelnym w 90% ulegają pilarze ale od czasu do czasu ginie również leśniczy lub podleśniczy. Byłoby fajnie aby zapamiętali to na całe życie. Poziom kursów jest na dobrym poziomie, co jest zasługą samych instruktorów-leśników. Znamy się od wielu lat, często sędziujemy razem na zawodach drwali więc poprzeczka została ustawiona wysoko. Byłoby fajnie, żeby wszystkie podmioty szkolące przyszłych pilarzy wzorowały się szkoleniach organizowanych przez szkoły leśne.”